Z teatralnej recenzji Łukasza Drewniaka:
„Blog, czyli ekranowa literatura, jawny dzienniczek – powierniczek z samego założenia obywa się bez cenzury, kontroli strukturalnej. Jest samotniczym słowotokiem i puszczalską logoreją, chaosem zdań i dni. Kiedy czyta się anonimowego z reguły bloga, nigdy do końca nie wie się, czy to spowiedź, czy kreacja.”
A więc i wy pozostańcie w niewiedzy.
