Ten fragment pochodzi z książki, która nie ma nic wspólnego z rozwojem osobistym, ale trafiłem w niej na fragment, który jednak tematycznie pasuje – Jerzy Dobrowolski – „Wspomnienia moich pamiętników”:

„Pewien nieznany mi wcześniej ksiądz z Choszczówki tymi słowy zwrócił się do wiernych:

„… Wielu światłych i mniej światłych ludzi, mędrców, uczonych, filozofów stara się znaleźć i przedstawić bliźnim receptę na szczęście. Ja nie potrafię tego zrobić, mogę jednak przekazać wam całkowicie pewny sposób na to, aby być nieszczęśliwym.

Otóż, po pierwsze, trzeba w każdej sekundzie swojego życia myśleć wyłącznie o sobie. Oceniać fakty i ludzi tylko pod kątem własnych interesów, to znaczy, w jakim stopniu rzutują one i oni na nas. Ile mogą przynieść korzyści, a ile zagrożenia. Nie brać pod uwagę i nie myśleć o interesach innych, natomiast wyolbrzymiać i apoteozować każdy własny najmniejszy wysiłek, podnosząc go we własnych oczach do rangi nadludzkiego wysiłku i skrajnego poświęcenia.

Po drugie – nie przyjmować choćby najdrobniejszych uwag ze strony nawet najżyczliwszych osób. Każdą uwagę, każdy gest traktować należy jak wyjątkowo złośliwy, perfidny i wredny, niczym nieuzasadniony, wrogi atak, który należy odeprzeć wszelkimi dostępnymi środkami. Trzeba pamiętać, że wszelka ludzka życzliwość powodowana jest niskimi pobudkami i stanowi zagrożenie dla naszej ambicji, honoru i wyższości. Nasza wyższość bowiem jest niezaprzeczalna, a to pozwala z kolei ferować nam wszelkie wyroki, od których nie ma i nie może być odwołania.

I po trzecie – pamiętać latami wszelkie urazy, pielęgnować je w sobie, a z biegiem czasu rozbudować je i potęgować, czekając na okazje do zemsty.

Stosując te trzy proste zasady możemy być absolutnie pewni, pod gwarancją, że nie tylko sami będziemy głęboko nieszczęśliwi, ale unieszczęśliwimy również otoczenie…”.