Czeszka Tereza Boučková napisała powieść, która w jej w kraju wywołała spore kontrowersje. Treść książki oparła na swoich życiowych doświadczeniach.

Bohaterka, żona i matka, pisze scenariusz filmu, uczy się na własną rękę reżyserii. Chciałaby sama zrealizować ten scenariusz, na własnych zasadach. Boryka się z twórczą niemocą, okresami przestoju w twórczości. W książce znajdujemy cytaty na temat twórcy i twórczości. Sama bohaterka pochodzi z rodziny artystycznej, w takich, między innymi, kręgach się obraca, takie wykonuje zajęcia.

Ale boryka się  także z życiem uczuciowym, ponieważ w mężu nie zawsze ma oparcie, a na dodatek zakochuje się w pewnym mężczyźnie.

Jest też matką. Matej, najmłodszy syn, chodzi do ósmej klasy szkoły podstawowej i nie sprawia żadnych problemów. Średni, Lukas, adoptowany, ma 17 lat, chodzi do szkoły zawodowej. A raczej powinien, ponieważ wagaruje, a do tego kradnie, uprawia seks z nieletnią, co skutkuje zajściem przez nią w ciążę. Najstarszy syn, osiemnastoletni Patrick, adoptowany, powinien przebywać w poprawczaku, ale wciąż z niego ucieka i ostatecznie jest bezdomny. Ma na swoim koncie czyny karalne, ale konsekwencjami zbytnio się nie przejmuje. Biologiczny syn jest właściwie zaniedbywany, bo czas i energię małżonkowie poświęcają na synów adoptowanych.

Synowie to jeden z wątków, ale organizuje życie bohaterki i tym samym książkę. Tereza Boučková bez upiększania opisała te sferę życia, niemoc, rozczarowanie, złość, wstyd i zmęczenie rodziców. Rodziców, którzy żałują podjętych decyzji o adopcjach. Bohaterka głośno i publicznie o tym mówi. Padają oskarżenia o rasizm, ponieważ Lukas i Patrick są Romami.

Z pewnością autorce nie było łatwo, gdy bohaterkę „Roku koguta” utożsamiano z nią, choć podkreśla, że książka to fikcja i nie będzie jasno określała, co nią jest na pewno, a co ewentualnie nie. Na pewno czytelnik, który ma romantyczne i mało realne wyobrażenie o adopcji, będzie musiał się zmierzyć z jej obrazem, jaki napotka w książce. W Polsce również potrzebna jest dyskusja o adopcji, bo temat jest mało znany, nawet przez osoby, które chcą się adopcji podjąć.