John Irving chyba najlepiej znany jest z „Hotelu New Hampshire” i „Świata według Garpa”. Pewnie dlatego, że powieści te zostału z sukcesem zekranizowane. Oczywiście napisał więcej książek, wśród których jest powieść „Metoda wodna”

Fred „Blagier” Trumper (z kimś Wam się to przezwisko i nazwisko kojarzy?), żonaty i dzieciaty, pisze doktorat z literatury porównawczej. Ma problem z napisaniem pracy, więc zaczyna wymyślać tekst, który miał przetłumaczyć. Znajduje kochankę, rozwodzi się. A do tego ma problem z drogami moczowymi, które próbuje leczyć metodą wodną, czyli dużo pić i sikać. Jakby tego było mało, cały czas ma również problemy finansowe. Mógłby otrzymać pomoc od bogatego ojca, ale nie ma z nim kontaktu.

Wygląda na to, że Fred zupełnie nie panuje nad swoim życiem albo poddaje się temu, co go spotyka, albo prowokuje coraz dziwniejsze i groźniejsze wydarzenia. A przede wszystkim ucieka przed uczuciami i zobowiązaniami jako mąż, rodzic, pracownik.

Akcja powieści dzieje się na przełomie ciekawych lat 60. i 70., pewne wartości upadały, inne zyskiwały na popularności. John Irving w lekki sposób przedstawia skomplikowane procesy zachodzące w społeczeństwie i jednostkach. Nie unika powagi, ale u niego humor i powaga mieszają się, jak w życiu.

Gonimy za bestsellerami, czytamy głównie nowości, a przecież tyle jest starych powieści wartych przeczytania, lepszych od wielu aktualnych przebojów literackich. Przeczytajcie „Metodę wodną” i dowiedzcie się, co dalej działo się w życiu Freda „Blagiera” Trumpera.