„O bibliotece” Umberto Eco to książka dla osób kochających książki. I tych, które, tak jak ja, chciały zamieszkać w bibliotece, bo wiadomo, że to jest to jedno z najlepszych do zamieszkania miejsc na świecie!
Umberto Eco jest zawsze erudycyjnie i z humorem opowiada o bibliotece, czyli wszechświecie. O instytucji, jest historii, funkcjach. Szkoda, że ta książka jest tak niewielka, ponieważ jest to zapis jakiegoś wykładu. Od tamtego czasu biblioteki trochę się zmieniły, ale chętnie poczytałbym więcej.
Eco podał również wzorcowy przykład złej biblioteki:
- Katalogi powinny być skomplikowane i powinien w nich panować bałagan.
- Książki powinny być źle opisane i oznaczone.
- Czas między zamówieniem a dostarczeniem książki winien być bardzo długi.
- Nie należy dawać więcej, niż jedną książkę naraz.
- Bibliotek winna zniechęcać do czytania kilku książek.
- Bibliotekarz powinien uważać czytelnika za wroga, nieroba, za potencjalnego złodzieja.
- Dział informacji winien być nieosiągalny.
- Należy zniechęcać do wypożyczania.
- Wypożyczenia międzybiblioteczne winny być niemożliwe, a w każdym razie trwać całymi miesiącami.
- Kradzież powinna być bardzo ułatwiona.
- Godziny otwarcia winny ściśle zgadzać się z godzinami pracy czytelników.
- Na terenie biblioteki nie powinno się jeść ani pić, niezależnie ile godzin spędziłoby się w czytelni.
- Niemożliwe winno być odzyskanie czytanej książki następnego dnia.
- Jeśli tylko się uda – żadnych ubikacji.
W sytuacji idealnej człowiekowi nie powinno przysługiwać prawdo wstępu do biblioteki, a jeśli już wtargnie, nie powinien mieć dostępu do książek.
