Mów dzieciom, co się dzieje. Nie ukrywaj niczego, ponieważ to pogarsza sprawę.

Naucz dzieci, że o wszystko można pytać. Odpowiadaj im na te pytania, które zadają, a nie te, na które Ty sama chcesz im odpowiadać.

Mimo napięć i stresów okazuj dzieciom cierpliwość i zrozumienie. One także cierpią, nie rozumieją dlaczego.

Niech picie Twego męża (żony) nie przesłana Ci problemów dzieci. One też, czasem dramatycznie, potrzebują Twojej uwagi i wsparcia

Nie okazuj, jak bardzo jesteś przestraszona i zagubiona, by nie wzmagać Ich lęku. Poszukaj oparcia dla siebie, by móc dać je dzieciom.

Nie zmuszaj dzieci do konfrontowania się z alkoholikiem, gdy sama nie chcesz tego robić. Nie obarczaj ich odpowiedzialnością za przebieg wydarzeń w Waszym domu.

Nie wzmacniaj w dzieciach poczucia winy za picie alkoholika. Mów im jasno „To nie z Twojego powodu”.

Nie posługuj się dziećmi w Twoich relacjach z alkoholikiem. Nie każ im sprawdzać „Czy mu się nic nie stało „. Sprawdź sama, jeśli jesteś ciekawa.

Nie używaj dzieci jako argumentu. Nie mów: „Jeśli nie możesz przestać pić dla mnie, zrób to dla dzieci!”. Pozostaw je poza tą sprawą.

Nie mieszaj miłości z chorobą. Nie mów dzieciom, że alkoholik przestał by pić, gdyby je kochał. Powiedz im, że są to dwie różne sprawy.

Nie musisz wszystkiego widzieć, słyszeć i kontrolować. Nie udawaj Pana Boga, bądź mamusią.

Nie tłumacz się przesadnie, gdy masz po prostu rację.

Opracowanie Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości