Narratorka, Bergljot, ma czwórkę rodzeństwa, jest wśród nich najstarsza. Ich matka ma 80 lat, a ojciec 85. Ojciec umiera. Bergljot miała otrzymać równą część spadku, ale domki na Hvaler będą jednak podzielone według niej niesprawiedliwie.

Byłaby to typowa historia walki o spadek, bo to właśnie zazwyczaj dzieje się po śmierci seniora lub seniorki rodu: kłótnie o spadek. Rodzeństwa kłócą się i procesują czasami po kilkanaście lat.

Jednak w powieści spadek materialny nie jest jedynym, który  Bergljot otrzymała. Nie utrzymuje w związku z tym kontaktu z rodziną, a gdy już musi, to nie wszyscy wierzą w to, co mówi. W kolejnych krótkich rozdziałach powieści poznajemy rodzinę i panujące w niej relacje, romanse, zdrady, sprawców i ofiary.

Autorka powoli odkrywa przed czytelnikami przeszłość i jej tajemnice. I nie jest to kryminał. Czytamy o tym, co niewypowiedzialne, o tabu, wyparciu, przebaczeniu, skrusze.