Wywiady z pisarzami: Michel Houellebecq, Julian Barnes, Jonathan Frazen, Javier Marias, Don DeLillo, Gabriel Garcia Marquez, Jorge Louis Borges, Aldous Huxley, William Faulkner, Ernest Hemingway,

Wywiady z pisarkami: Simone de Beauvoir, Doris Lessing, Margaret Atwood, Toni Morrison, Alice Munro, Susan Sontag, Jeanette Winterson, Hilary Mantel, Karen Blixen, Mary McCarthy, Nadine Gordimer, Marguerite Yourcenar, P.D. James, Ursula K. Le Guin, Herta Muller

Dwa tomy tego wydawnictwa zawierają w

Jorge Louis Borges:

„Pisarza powinno się oceniać po przyjemności, jaką daje i emocjach, które wywołuje.”

ywiady, które przez kilkadziesiąt lat były zamieszczane  w „The Paris Review”. Przeprowadzili je różni dziennikarze. Zdarzało się, że dziennikarz i pisarz to były nierówne pary, czasami ktoś dominował, czasami ktoś rządził, ale to dodaje tylko smaczku tym wywiadom. Polski wydawca dodał notki bibliograficzne i przypomnienie dorobku. Przydały mi się, ponieważ bez bicia przyznam się, że nie wszystkich bohaterów wywiadów twórczość znałem.

Tematu w temacie w poszczególnych wywiadach jest różny procent, ale też rozmawianie o powieści to przecież właściwie rozmowa o wszystkim!

Zazwyczaj jednak teksty zaczynają się od okoliczności wywiadu, wyglądu i sposobu zachowania, mówienia i traktowania dziennikarzy przez pisarzy. Niektórzy długo poprawiali teksty wywiadów, inni nie zgadzali się na publikację części swoich wypowiedzi. Bardzo mnie ciekawi, co wycięła ich autocenzura!

Przepytywani odpowiadali na pytania dotyczące swoich książek, ich bohaterów, stosunku twórcy do własnej twórczości i jej recepcji przez czytelników i krytyków. Odpowiadali również na pytania techniczne, na przykład dotyczące konstruowania fabuły czy tworzenia postaci. Padały również pytania o to kiedy, gdzie, czym piszą, dzięki czemu nie tylko czytelnicy ich książek mogą zaspokoić swoją ciekawość czy powstały pisane ołówkiem czy na maszynie. A inni pisarze mogą skonfrontować swoje przyzwyczajenia z nawykami i sposobem pracy tych sławnych.

Wielu pisarzy co widać po latach, myliło się co do przyszłości nie tylko świata, własnej, ale również swojej twórczości. Ale w końcu pisarz nie musi być jasnowidzem, prawda?

Polecam do przeczytania te kilkaset stron, choć może niekoniecznie od razu całość…

Julian Barnes:

„Literatura to najlepszy sposób na mówienie prawdy, to proces budowania wielkich, pięknych, dobrze uporządkowanych kłamstw, które mówią więcej prawdy, niż dowolne zestawienie „faktów”.