Ziemowit Szczerek tym razem wyruszył poza granice Polski. Przede wszystkim na Węgry, ale czytając „Via Carpatia” miałem wrażenie, że w ogóle nie ruszył się z Polski. Węgry i Węgrzy oczywiście różnią się od Polski i Polaków pod wieloma względami, ale budowany tam system polityczny jest bardzo podobny do budowanego u nas. Albo odwrotnie.

Większość książki jest poświęcona właśnie Węgrom i Orbanowi. Węgrzy też mieli wielką, mitologiczną historię i też twierdzą, tak jak Polacy, że nadal są wielkim państwem i narodem.

Również są między wschodem i zachodem, a ostatecznie nie wiadomo, do którego regionu i jakiej mentalności przynależą.

Poczucie krzywdy (szczególnie po traktacie w Trianon w 1920 roku, zgodnie z którym zniknęły tak zwane Wielkie Węgry) my też znamy, wokół siebie widzą wrogów, my również. Niestety w razie wojny pewnie Węgrzy skorzystają z okazji, aby odebrać utracone tereny.

Z książki dowiadujemy się oczywiście o wiele więcej o tym kraju niż z artykułów w gazetach i na portalach internetowych. Autor stawia diagnozy problemów i zagrożeń w Europie Środkowo-Wschodniej, ale pomysłów rozwiązań jakoś nie zauważyłem.

Tytuł książki jest trochę mylący, ponieważ głównym tematem są Węgry, podróże są, ale spodziewałem się więcej po różnych krajach. No, ale w końcu Szczerek raczej nie chce być drugim Stasiukiem, więc to książka o historii, teraźniejszości i polityce przede wszystkim.