Zaczyna się typową literacką sytuacją: Gospodarz zaprosił gości i zabawia ich różnymi opowieściami. Narrator rewanżuje się tym samym. A są to opowieści z gatunku tych, które od pierwszego do ostatniego zdania są zaskakujące, z dziwną puentą, albo w ogóle bez niej, prowadzące nie wiadomo dokąd. Opowiadaczy interesują osobliwości, fenomeny, dziwactwa własne i innych, przejawy chorób psychicznych, zbieractwo dziwnych przedmiotów i pamiątek po zmarłych. Czytelnik musi być uważny, ponieważ czasami jedna opowieść płynnie przechodzi w drugą i ktoś, kto chce czytać i jednocześnie zerkać w telewizor lub smartfona, może nie zauważyć nie tylko zmiany tematu, ale również języka użytego w tej książce. Piękny, bogaty, stylizowany na język używany w starych powieściach.

Wybujała wyobraźnia. To wyrażenie, które dobrze opisuje schorzenie, na które cierpi Maciej Sieńczyk. „Wśród przyjaciół” nie jest oderwane od życia. Bo przecież to co dziwne i osobliwe więcej może mówić o życiu, niż można się spodziewać.

Nie popełnijcie tego samego błędu, który ja popełniłem, a mianowicie przeczytałem książkę na raz. Warto jednak się zatrzymać i rozsmakować w tym oszałamiającej potrawie, którą serwuje autor.